Przystojniak z kosmosu

Obsydian - Jennifer L. Armentrout

tytuł oryginału:Obsidian

wydawnictwo: Filia

data wydania: 21 maja 2014

liczba stron: 400
ocena: 7/10

 

 ,,Zawsze uważałem, że najpiękniejsi ludzie, naprawdę piękni w środku i na zewnątrz, to tacy, którzy nie są świadomi swojego wpływu.[..] Ci, którzy rozprzestrzeniają swoje piękno, chwalą się, marnują to, co mają. Ich piękno jest ulotne. to tylko skorupa, ukrywająca ciemność i pustkę." *

 

 

 

Zwykły schemat książek młodzieżowy:

-nowy rok szkolny 

-dziewczyna poznaję przystojniaka

-podchody przez około 50 stron

-na około 250 stronie pocałunek

-problemy pary, który ciągnie się przez kilka tomów

-zakończenie happy endem 

 

Przeczytałam mnóstwo książek, które mają taki schemat. Ta książka tak nie była. Już po trzech kartkach nasza bohaterka spotyka super przystojniaka. Opis jego "klaty" mnie dosłownie powalił .Jeszcze chyba się z taką dokładnością nie spotkałam. Oczywiście nikt nie może być idealny. Daemon Black jest dupkiem.Odtrąca dziewczyna na wszystkie możliwe sposoby. Robi wszystko, żeby Katy nie spotykała się z jego siostrą, która również jest nieziemską pięknością. Niestety Dee Black jest zdeterminowana, żeby zaprzyjaźnić się z kimś normalnym.

Trudno było mi nie utożsamić się z główną bohaterką. Katy prowadzić bloga książkowego i jej zamiłowaniem, tak samo jak moim, są książki. 

Autorka nawet nie próbowała sprawdzić, żeby wątek miłosny nie był głównym. Czuło się, że problematyka bohaterki skupia się głównie na chłopaku. 

Wielkim plusem jest dodatek do książki. Zawierał w sobie wybrane rozdziały z punktu widzenia Daemona oraz trzy rozdziały następnej części. Kolejną zaletą jest fakt, że nie pojawił się kolejny chłopak, który zawrócił w głowie głównej bohaterze i nie powstał "trójkącik". Poza tym trudno byłoby, żeby ktoś mógł konkurować z Daemonem o dziewczynę :) 

"Obsydian" nie kończył się zagadkowo, ale za to pierwsze rozdziały każą mi z niecierpliwością czekać na następną część - "Onyx".

 

 

Czytając książkę miałam dziwne uczucie. Po przeczytaniu zrozumiała, o co chodziło. Czytałam bardzo podobną książkę, tylko z punktu widzenia chłopaka, który jest kosmitą.

"Jestem numerem cztery". Prawie identyczna. Zniszczona planeta przez wrogą rasę, z której muszą uciekać. Osiedlają się na Ziemi, ale nadal muszą uważać, żeby wrogi rodzaj ich nie zabił i oczywiście mają super moc. Identyczne. 

Boję się, że autorka mogła trochę (no dobra, dużo) od gapić od Pittacus Lore. 

Tylko muszę przyznać, że ulepszyła książkę Pittacusa. 

Mam nadzieję, że mimo wszystko mylę się i autorka sama wpadła na ten pomysł. 

Na pewno książka nie skłania do głęboki refleksji lub nawet i do lekkiej, ale uważam, że jest idealna na wakacje.

 

 

 Polecam książkę wszystkim tym, którzy mają ochotę przeczytać o niezłym ciachu i ... No, głównie o tym :) Powieść idealna dla nastolatek.

I na koniec moja ciągła reakcja podczas czytania. Jedna różnica to taka, że to ja jestem brunetką, a nie Anka. I oczywiście ja za tą książką się bardzo szeroko uśmiecham :D

 

 

 

 

 

 * cytat pochodzi z książki pt. "Obsydian"