Jedna nieszczęśliwa miłość dwóch skłóconych braci i wielki przekręt !

Play

- Javier Ruescas

wydawnictwo: Jaguar
tytuł oryginału: Play
przekład: Magdalena Olejnik
data wydania: 15 stycznia 2014
liczba stron: 464
Cena: 38,50 zł
Ocena: + 8/10



O książce pewnie bym nie usłyszała gdyby nie recenzja Patiopei. Moją uwagę przyciągnęła fabuła, pozytywne opinie i pełna energii okładka,więc kiedy nadarzyła się okazja ,,Play" trafiło w moje łapki.

  Często mam takie chwile, kiedy słuchając muzyki odpływam do innego świata i zapominam o problemach. Podobnie zachowuje się Aaron. W sytuacjach, kiedy czuje silne emocje w jego głowie pojawia się melodia, którą później gra na swojej gitarze, a następie nagrywa ją na komputerze. Jest nieśmiałym chłopakiem, dlatego nie chce, żeby jego twórczość poznał świat.

  Inne zdanie na ten temat ma jego przystojny brat, Leo. Od wielu lat chciał zostać aktorem. Dla swoich marzeń rzuca studia i podróżuje po świecie.
Los nie mógł być dla niego lepszy. Dowiaduje się o piosenkach brata i postanawia je "pożyczyć". Nic nie mówiąc, nagrywa filmik, w którym udaje, że to on jest ich autorem.

  Nikt nie podejrzewał, że z talentem Aarona i wyglądem Leo, chłopcy zajdą tak daleko... Oni również nie zdawali sobie sprawy, do jakiego świata weszli.

Podziwiałam pewność siebie i kreatywność Leonarda. Nigdy nie wpadłabym na taki pomysł, ale z drugiej strony nie zachował się nie w stosunku do Aarona. Szedł po trupach, żeby tylko jego marzenia o sławie się spełniły. Zdarzały się momenty, że zachowywał się jak dziecko. Uwielbiał skupiać na sobie uwagę, często był arogancki. Za to nadrabiał specyficznym poczuciem humoru i ciętym językiem.
Młodszy brat to jego całkowite przeciwieństwo. Jest nieśmiałym, spokojnym chłopcem, mającym dwójkę wiernych przyjaciół. W domu, jest wzorem dla młodszych sióstr. Jeżeli ktoś prosi go o przysługę, Aaron stara się wykonać ją jak najlepiej.

  Każdy rozdział w książce zaczyna się kawałkiem piosenki. To bardzo miłe uczucie, kiedy czytasz teks i okazuje się, że znasz dany utwór. W takich sytuacjach zaczynałam nucić sobie ją pod nosem. Oczywiście, każda piosenka była dopasowana tematycznie do danego rozdziału.

,Powieść była dla mnie bardzo miłym zaskoczeniem. Pochłonęłam ją w zadziwiająco szybkim tempie. Miała na to wpływ podróż- pociągiem z Kołobrzegu do Rzeszowa jechałyśmy aż 20 godzin!! Nie mówiąc, że było ponad 30 stopni. Podczas tych dłużących się minut mogłyśmy jedynie wystawiać głowę przez okno lub czytać. Zaczynałam jeden rozdział i kiedy, już obiecywałam sobie, że to będzie ostatni, moja ciekawość nie pozwoliła mi na odłożenie książki, tylko kazała doczytać do końca.

Mam nadzieję, że przekonałam Was, że warto poznać szaloną historię braci:)


Wyzwania:
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
52 książki 2014
rekord 2014