Zwiadowcy. 10. Cesarz Nihon-Ja

Zwiadowcy. Księga 10.

Cesarz Nihon-Ja

Autor: John Flanagan

tłumaczenie: Stanisław Kroszczyński
tytuł oryginału: Ranger's Apprentice. The Emperor of Nihon-Ja
seria/cykl wydawniczy: Zwiadowcy tom 10
wydawnictwo: Jaguar
data wydania: 2012 (data przybliżona)
liczba stron: 566
Ocena: 9+/10

Przeczytaj fragment

Opis wydawcy:
Horace przepadł bez śladu. Od czasu, gdy został wysłany z misją na ziemie cesarza Nihon-Ja, minęły już miesiące. Brak jakichkolwiek wiadomości martwi nie tylko Evanlyn. Również Will i Allys obawiają się najgorszego. Przyjaciele postanawiają opuścić Araluen i wyruszyć na egzotyczną wyprawę, by odkryć, jaki los stał się udziałem Horacego.
Ku wielkiemu zdumieniu, odkrywają, że Horace zaangażował się w politykę Cesarstwa. Arogancki Senji Sect wystąpił przeciwko prawowitemu władcy i rycerz zdecydował się pozostać w dalekim kraju, by wspomóc obalonego cesarza. Teraz on i Will muszą wyszkolić ludzi do walki z zawodowymi, zaprawionymi w boju żołnierzami Senji’ego. Odpowiedzialność za losy kraju spoczywa również na barkach Allys i Evanlyn – we dwie wyruszają w niebezpieczną podróż, by szukać sprzymierzeńców wśród tajemniczych mieszkańców gór.

Mój opis:

Jest to pewnie jedna z tych serii, które nigdy mi się nie znudzą. Jest to już moje dziesiąte spotkanie, z twórczością autora i na pewno nie ostatnie. Bardzo się cieszę z tego powodu.

Jak zwykle zacznę od okładki- ta, jak inne w tej serii, mają w sobie coś takiego, że trudno mi odwrócić od nich wzrok. Zresztą pod ciekawą okładką również skrywa się ciekawe wnętrze:) (a przynajmniej, w tym przypadku).


Horace zostaje oddelegowany do cesarstwa Nihon-Ja, gdzie będzie poznawał ichniejsze sposoby walki. Już na miejscu, między rycerzem, a cesarzem -Shigeru, powstaje bardzo silna wieź. Również nasz bohater zaprzyjaźnia się z kuzynem jego królewskiej mości, który dowodzi armią. Nawet dostaje swój własny przydomek.

„-Co powiadasz, Kurkumo?- spytał jeden z towarzyszących mu jeźdźców. Inni roześmiali się , słysząc ten przydomek.
-Nic takiego-Horace machnął ręką, po czym spojrzał po nich podejrzliwie. – O co chodzi z tym Kurkumą?
Senshi z kamienną twarzą spojrzał mu prosto w oczy. 
-To określenie pełne uszanowania-oznajmił.”

 Shigeru jest doskonałym władcą. Opiekuje się niższymi kastami i dąży, żeby i one miały głos,w sprawie królestwa. A przede wszystkim chce pokazać, że człowiek wobec drugiego człowieka jest równy. Oczywiście nie podoba się to szlachetnie urodzonym wojownikom, Senshi, i postanawiają wszcząć bunt.
Kiedy Horace dowiaduje się o tym, pomaga cesarzowi. Razem uciekają i starają się znaleźć bezpieczne schronienie. No i oczywiście zmierzyć się z wrogiem. Sytuacja jest o tyle trudna, że w ich grupie jest około 50 wyszkolonych wojowników, a u wrogów- ponad trzy razy więcej.

Jedynym wyjściem jest zwerbowanie do armii drwali, a później poszukiwania tajemnej fortecy. Według legend, miejsce nie jest dostępne dla wrogów, całe jest otoczone wielkimi i wysokimi murami.
Jednym z marzeń młodego rycerza, jest to, żeby byli przy nim jego przyjaciele. Nawet nie podejrzewa, że może się ono spełnić.

Tymczasem w  Toscono, odbywają się rozmowy w sprawach sojuszy, w których uczestniczy Alyss. W międzyczasie są przygotowywane pokazy armii dla Willa, Halta i innych gości z zagranicy. Tam również spotykają swojego dawnego przyjaciela- Selethena.
Wizyta ma się ku końcowi, lecz prosto z ojczyzny przybywa następczyni tronu-Cassandra. Niestety nie ma dobrych wieści, od kilku miesięcy nie dostaje wiadomości od Horacego. I obawia się najgorszego.
Przyjaciele nie wahają się ani chwili, i zaraz są na pokładzie okręgu. I tu niespodzianka (bardzo miła), ponieważ okazuje się, że statek należy do Skandian. Byłam bardzo szczęśliwa, z powodu pojawienia się północnego ludu. Już sama ich obecność, no i oczywiście sposób bycia, powodowała uśmiech na twarzy.

„- Cóż, moja mamuśka miała takie powiedzenie: ,,Wygląda jak kaczka, kwacze jak kaczka i człapie jak kaczka, więc to pewnie kaczka." - Tkwi w tym głęboka mądrość - stwierdził Halt. - Tylko co wiekopomne słowa twej matki mają wspólnego z naszą sytuacją? Gundar wyjaśnił niespiesznie: - Wygląda to na kanał. Znajduje się we właściwym miejscu. Gdybym ja miał kopać, tutaj właśnie bym go wykopał. A więc... - A więc to przypuszczalnie właściwy kanał? - podpowiedział Selethen. Gundar zaśmiał się. - No, chyba że kaczka - stwierdził.”


W tej części, można zobaczyć jak nasi bohaterowi przyjaciele wydorośleli. Wiedzą, że życie innych spoczywa na ich barkach, i pomimo tego ciężaru starają się pozostać sobą. Naprawdę ich podziwiam i cenię.
Każdego bohatera coś wyróżnia, a dzięki temu każdy jest wyjątkowy.

Plusem było nawiązanie do japońskiej kultury.

Jedynym minusem, jest dla mnie zakończenie. Liczyłam na bardziej zaskakujące. Nie ukrywam, od czasu pojawienia się Cassandry, to zawsze jej kibicowałam do zdobycia względów Willa, no ale wyszło jak wyszło.

Książkę, mimo dużej ilości stron, wprost się pochłania. Zawsze zastanawiałam się, skąd autor czerpie tyle pomysłów. Z każdą stroną byłam coraz bardziej 'wciągana" przez lekturę.
Z czystym sumieniem mogę polecić tą serię każdemu.


Recenzja bierze udział:
Czytam fantastykę
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu+4cm
Rekord 2014
52 książki 2014