Tron Szarych Wilków

Tron Szarych Wilków

- Cinda Williams Chima

tytuł oryginału: The Gray Wolf Throne
seria/cykl wydawniczy: Siedem Królestw tom 3
wydawnictwo: Galeria Książki
data wydania: 4 kwietnia 2012
liczba stron: 672
Ocena: 6/10









Opis wydawcy:
Han Alister był przekonany, że utracił już wszystkich, których kochał. Gdy jednak odnajduje swoją przyjaciółkę Rebekę Morley bliską śmierci w Górach Duchów, wie, że zrobi wszystko, by ją uratować. Gotów jest podjąć każde wyzwanie, lecz nic nie jest w stanie przygotować go na to, co wkrótce odkryje: że piękna, tajemnicza dziewczyna, którą znał jako Rebekę, to w rzeczywistości Raisa ana’Marianna, następczyni tronu królestwa Fells. Han czuje się zraniony i zdradzony. Wie, że nie czeka go przyszłość z błękitnokrwistą Raisą, w dodatku obwinia rodzinę królewską o zamordowanie jego mamy i siostry. Jeżeli jednak Han ma się wywiązać z dawno zawartej umowy, musi zrobić, co w jego mocy, by Raisa została królową.
Tymczasem niektórzy nie cofną się przed niczym, by nie dopuścić do objęcia tronu przez Raisę. Po każdym kolejnym zamachu na jej życie dziewczyna zastanawia się, ilu jeszcze prób potrzebują jej wrogowie, by w końcu dopiąć swego. Serce podpowiada jej, że może obdarzyć zaufaniem eks-złodzieja, który okazał się czarownikiem. Księżniczka chce w to wierzyć – przecież już nie raz ją uratował. Jednak w sytuacji, gdy niebezpieczeństwo czyha na nią z każdej strony, może polegać jedynie za własnym rozsądku i żelaznej woli przeżycia – czy to wystarczy?

Mój opis:

Jest to moje trzecie i póki co, przed ostatnie spotkanie z dziełami autorki. I wiecie co, trochę się z tego cieszę. Pamiętam, kiedy z okazji urodzin miałam wybrać sobie książkę w Matrasie. Od razu mój wzrok przyciągnęła okładka ,,Króla Demona" i postanowiłam, że pojedzie ze mną do domu. Liczyłam, że książka wciągnie mnie w większym stopniu (i mówię tu zarówno jak i o pierwszej, jak i o kolejnych częściach).

Raisa po ucieczce, dała radę ulokować się w miarę bezpiecznym miejscu.
Jednak, jak sama dobrze stwierdziła, jej wrogowie nie śpią, i nie spoczną jej poszukiwać dopóki nie przejdzie granicy. Więc jak to bywa z zaradnymi księżniczkami, przygotowuje plan. Wydawać by się mogło, że idealny. A jednak miał pewne wady (których Wam nie zdradzę)...
Przy tym wątku bardzo się cieszyłam, że pojawili się bohaterowie (a właściwie pojawił się), których darzę sympatią. Ale niestety na krótko:(.
 Główna bohaterka bowiem wpada w poważne tarapaty, i wydawać by się mogło, że to już koniec, ale dzięki pomocy pewnej osoby, jakoś z nich wychodzi.

Jeżeli dobrze pamiętam, pod koniec drugiej części Amon z Hanem rozdzielili się i postanowili poszukać dziewczynę na własną rękę. No więc, jak oznajmia tekst na tylnej okładce książki (którego nie lubię czytać, bo za dużo zdradza) Han znajduje naszą zgubę.
I tu jest najlepsze, nasz miotacz uroków dopiero w tej części, prawie w połowie, dowiaduje się od Rebeki (dal niewtajemniczonych-jest to przybrane imię Raisy), że jest księżniczką. I co najlepsze, sam tego nie wydedukował, tylko musiała mu powiedzieć. Wydaje mi się to śmieszne, bo: -po pierwsze obiecał klanom ochraniać następczynie tronu -jej profil widnieje na monetach -jest to następczyni tronu,więc chcąc czy nie chcąc musiał widzieć jej portret w np. w świątyni. No ale cóż....


Niestety dla Fells, nie są to najlepsze czasy.
W królestwie zaostrzają się stosunki pomiędzy czarownikami, a  mieszkańcami dolin. Sytuacji nie poprawiają liczne wojny w pozostałych sześciu królestwach.
Raisa co raz częściej widzi wilki- symbol, że właśnie ma stać się coś ważnego, dla niej lub królestwa.
 Wszyscy wymagają od niej uległości, ale jej nie dostają. Oczywiście większości się to nie podoba- wiedzą, że z taką władczynią ich wpływy będą coraz mniejsze.
A Raisa,jej cały czas w niebezpieczeństwie- zamachy na jej życie stają się coraz częstsze.
I sama księżniczka musi rozstrzygnąć co jest dla niej priorytetem- głos serca, czy rozumu.

Czytając ,,Tron Szarych Wilków" miałam nadzieję, że w powieści, autorka umieści trochę więcej scen z Wilczą Zgrają. Strasznie ich polubiłam, ale w książce mało się o nich dowiadujemy.


Tak jak pozostałe dwie części, praktycznie musiałam się zmusić i zmobilizować wszystkie siły do skończenia książki. Czytałam ją niecałe trzy tygodnie, co u mnie jest bardzo dużym czasem. Ale na przykład Diana uwielbia tą serię, i pewnie jak tylko zobaczy recenzje, przedstawi mi wykład na temat wspaniałości książki.

Książka jest pisana prostym językiem, a zachowania bohaterów autentyczne. W tej serii nie mam, swojego ulubionego bohatera, za żadnym nie przepadam (oczywiście oprócz Wilczej Zgrai). Zachowania większości postaci, mnie irytowały. Ale największym minusem jest to, że akcja praktycznie stoi w miejscu, czytając nie włączał mi się tryb "co dalej, musisz przeczytać kolejną stronę", a wręcz mogę powiedzieć, że książka mnie nudziła. Zakończenie nie było ciekawe i jakoś nie zachęciło mnie do przeczytania kolejnej części.

,,Tron Szarych Wilków" na pewno nie jest książkom, przeznaczoną dla tych, którzy szukają akcji, niespodzianek, czy wyczerpującej fabuły. Jak już myślę, że można ją polecić młodszym czytelnikom, którzy jeszcze nie do końca poznali przepiękny świat książek.

Recenzja bierze udział:
-Czytam fantastykę
-Przeczytam tyle ile mam wzrostu+4cm
-rekord 2014
-52 książki

 Akurat nadarzyła się okazja, żeby życzyć Wam, naszym kochanym czytelnikom, zdrowych, spokojnych i wesołych Świat: Wielkanocnych :)

 

No i oczywiście obfitego zajączka. Szczęśliwego szukania jajek w ogródku (obiecałam sobie, że pobiję w tym roku brata).No i bym zapomniała- mokrego dyngusa. 

Ajka i Diana