A ten jeden, ten ostatni Tak się przejął dolą srogą, Że aż z żalu się powiesił, I nie było już nikogo.

I nie było już nikogo - Agatha Christie

 

   

tłumaczenie:Roman Chrząstowski 

tytuł oryginału: And Then There Were None

wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie

data wydania: 2 lipca 2014

liczba stron: 220 

ocena:8/10

 

 

 

 

 

Chyba każdy z nas zna Agatę Christie. Ja również słyszałam dużo o tej pisarce, dlatego widząc tę książkę w naszej szkolnej bibliotece ( obok Percy Jacksona), nie wahając się wypożyczyłam ją. 

Nie mam dużej wprawy w powieściach kryminalnych. W tym przypadku wolę oglądać  niż czytać. Uwielbiam siedzieć przed telewizorem i główkować, kto jest zabójcą. Moja mama nie podziela tej pasji. Uważa, że dedykowaniem przebiegu zdarzeń psuję się całą przyjemność z oglądania. Ja się z nią całkowicie nie zgadzam i ubolewam nad tym, że nie mam z kim oglądać CSI.

Dziesięć osób zostaję zaproszona na tajemniczą Wyspę Żołnierzyków przez U.N. Owena. Dziesięć różnych osób z różnych warstw społecznych.  Dziesięć osób, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą nic wspólnego, ale jednak okazuję się, że coś ich łączy. Wszyscy popełnili zbrodnię i nie zostali za nią ukarani. Po kolei każdy z gości musi odpokutować za swoje czyny. Kto jest tajemniczym U.N. Owenem? Kto stoi za zabójstwami, kierując się dziecinną rymowanką?

Jak pisałam uwielbiam oglądać kryminały. Kocham główkować, kto popełnił przestępstwo. W tym przypadku, tak samo jak podczas oglądania CSI, próbowałam wydedukować, kto jest mordercą. Jednak nie udało mi się odgadnąć, choć byłam blisko. Agata wymyślała cudowną zbrodnię i naprawdę chyba tylko sam Sherlock potrafiłby podać winnego. Muszę się przyznać, że świetnie się bawiłam podczas czytania tej lektury. Nawet sobie wszystko ładnie rozpisała. Mimo to nie zgadłam.

Uważam, że autorka wykonała kawał dobrej roboty. Żeby wpaść na taką zbrodnię, trzeba mieć nie lada wyobraźnię.
Lektura jest lekka, ale chcą, czy nie, trzeba się przy niej nieźle wysilić. Ja sama nie mogłam spać, ponieważ cały czas myślałam, kto jest mordercą. Kolejnym plusem jest rymowanka. Pomysł, żeby zabijać według niej, był fenomenalny.

Książka nie była straszna dla czytającego, ale nie chciałabym się znaleźć sama z dziewięcioma obcymi ludźmi, którzy po kolei giną, ze świadomością, że ja mogę być następna. Scenariusz przerażający. Na pewno odmówię, kiedy ktoś mnie zaprosi na wyspę :)

Powieść idealna dla fana tego gatunku, ale nie tylko. Ja sama jestem dowodem, że można się przekonać do kryminałów, jeśli się trafi na odpowiednią książkę. "I nie było już nikogo" jest na pewno trafnym wyborem dla początkujących, jak i dla seniorów książek kryminalnych.

Na koniec przestawiam Wam rymowankę z książki:

,,Raz dziesięciu żołnierzyków 
Pyszny obiad zajadało, 

Nagle jeden się zakrztusił 

I dziewięciu pozostało.
 

Tych dziewięciu żołnierzyków

Tak wieczorem balowało,

Że aż jeden rano zaspał - 

Ośmiu tylko pozostało.

Ośmiu dziarskich żołnierzyków

Po Devonie wędrowało,
Jeden zostać chciał na zawsze...
No i właśnie tak się stało.

Siedmiu żołnierzyków zimą

Do kominka drwa rąbało,

Jeden zaciął się siekierą - 

Sześciu tylko pozostało.

Sześciu wkrótce znęcił miodek; 

Gdy go z ula podbierali, 
Pszczoła ukłuła jednego
I tylko w piątkę zostali.

Pięciu sprytnych żołnierzyków 
W prawie robić chce karierę; 
Jeden już przymierzył togę... 
I zostało tylko czterech.

Czterech dzielnych żołnierzyków 

Raz po morzu żeglowało; 

Wtem wychynął śledź czerwony, 

Zjadł jednego, trzech zostało.

Trójka miłych żołnierzyków 

Zoo sobie raz zwiedzała; 

Gdy jednego ścisnął niedźwiedź- 

Dwójka tylko pozostała.

Dwóch się w słonku wygrzewało
Pod błękitnym, czystym niebem, 

Ale słońce tak przypiekło, 

Że pozostał tylko jeden.

A ten jeden, ten ostatni 

Tak się przejął dolą srogą, 

Że aż z żalu się powiesił, 

I nie było już nikogo.''

Przerażający wierszyk, prawda?