Zwycięzca może być tylko jeden

Szklany tron

- Sarah J. Maas

Cykl: Szklany Tron (tom 1)

tłumaczenie:Marcin Mortka

tytuł oryginału: Throne of Glass

wydawnictwo:Uroboros

data wydania:25 czerwca 2013

liczba stron:520

moja ocena: 8/10

  Pomijając pewne aspekty zawód płatnego zabójcy wydaje się idealny. Można pracować w wybranych przez siebie godzinach, poznawać świat na koszt pracodawcy, nie mówiąc o pokaźnych wypłatach. A co najważniejsze, to Tobie musi się spodobać zleceniodawca, a nie na odwrót. Brzmi prawie jak praca marzeń.

   Celaena od dziecka była szkolona na zabójczynie i po kilku latach słyszał o niej każdy mieszkaniec królestwa. Ale nawet najlepszym czasami podwija się noga. Ktoś zdradził dziewczynę i teraz do końca życia pracuje niczym niewolnik w kopalni.
Wojowniczka pomału zaczyna tracić nadzieję na wolność, ale pewnego dnia odwiedza ją sam następca tronu, Dorian. Składa jej propozycję nie do odrzucenia- uwolni ją i wyczyści z wszelkich zarzutów, pod warunkiem, że dziewczyna zgodzi się na udział w turnieju i w nim wygra. 

  Kto odwiedza tego bloga od jakiegoś czasu, może zauważyć, że bardzo przyciągają mnie historie osadzone w średniowieczu. Nie żebym lubiła tą epokę, ale rycerze, walka o władze, smoki i wszystkie inne rzeczy przemawiają do mnie od dziecka. 

Sarah J. Maas również stawiła na średniowiecze i trafiła z klimatem w dziesiątkę. Opisuje jakie wydarzenia miały wpływ na ukształtowanie królestwa, ale czytelnik nie zostaje przybity nudnymi i szerokimi informacjami. I jest mapka:)

   Autorka odwaliła kawał dobrej roboty i stworzyła świetne postacie. Czasami żałowałam, że nie mogę się przenieść do książki i zaprzyjaźnić się z nimi.
 Mimo wieku Celaenii, dziewczyna nie ogląda się z wywalonym jęzorem na księcia, ale potrafiła go ustawić. Podziwiałam ją, że przeżyła roczny pobyt w kopalni (średnia długość życia więźniów wynosiła miesiąc) i potrafiła się śmiać. A podczas prób wykazała się sprytem i inteligencją. A swoimi ripostami wywoływała mój uśmiech.

,,-Masz straszne blizny-rzekł cicho.

Zabójczyni oparła dłoń na biodrze i podeszła do drzwi garderoby.

-Wszyscy nosimy blizny, Dorian. Jedyna różnica polega na tym, że moje są bardziej widoczne od innych."

   Następca tronu zdobył moje serce. Co prawda dostanie w spadku całe królestwo, ale nie jest spięty i często sprzeciwia się ojcu, który jest bardzo niebezpieczny. W każdym  razie polubiłam go dużo bardziej niż kapitana gwardii królewskiej - Chaola, który kojarzył mi się z Dymiterem z ,,Akademii wampirów". 

Pomimo że Chaol jest po dwudziestce, wyobrażałam go sobie jako dużo starszego.  Pewnie przez jego zachowanie-jest strasznie poważny i lubi przebywać w samotności. 

Postacie epizodyczne też zasługują na pochwałę. Jestem bardzo ciekawa, co nowego wymyśli król, żeby pozbyć się swojego Obrońcy. Byle do drugiej części:)

   Niestety, tak jak w większości książek młodzieżowych pojawia się trójkącik. Jeszcze nie spotkałam się z nieirytującym tego typu schematem miłosnym i ten wyjątkiem nie będzie.

Kolejnym minusem są niechwytliwe imiona, których na pewno nie zapamiętam.

 Książka jest bardzo wciągająca i nawet nie wiadomo kiedy pojawia się koniec.  Język jest lekki i prosty, więc nie ma żadnego problemu w odbiorze. Jestem również w jakim kierunku zmierza autorka z wątkiem magii. Nie powiem, oczekuję że ,,Korona w mroku" utrzyma się na takim samym poziomie jak jej poprzedniczka.
Mimo, że nie było ogromnych zwrotów akcji, a historia może wydawać się przewidywalna, autorka genialnie wplotła wątki poboczne, więc nie było czasu na nudę.

  Mam tylko nadzieję, że wydawnictwo zdecyduje się wydać trzecią część, bo nie cierpię niedokończonych serii, które zyskały moją sympatię.

Wyzwania:
Kiedyś przeczytam
Przeczytam,tyle ile mam wzrostu
Wyzwanie biblioteczne

Seria:

0.1-0.4- Zabójczyni 

1.Szklany tron

2.Korona w mroku

3. Heir of Fire

4.Queen of Shadows