Zwiadowcy. Zaginione historie. Księga 11

Zwiadowcy. Zaginione historie. 

Księga 11

- John Flanagan

tłumaczenie: Jacek Drewnowski
tytuł oryginału: Ranger's Apprentice. The Lost Stories
seria/cykl wydawniczy: Zwiadowcy tom 11
wydawnictwo: Jaguar
data wydania: 27 czerwca 2012
liczba stron: 512
Moja ocena 8/10


Jest to przed ostatnia część ,,Zwiadowców". I z tego powodu raz jestem smutna, a raz szczęśliwa. Z jednej strony, nie można w nieskończoność ciągnąć tej samej historii, a z drugiej, jest to jedna z serii, dzięki której poznałam najlepszą moc wynikającą z czytania książek.

Książka ,,Zaginione historie" powstała dzięki dużej ilości  
 e-mailów od fanów, którzy dopytywali się o zakończenie lub wyjaśnienie niektórych niejasnych wątków w serii.
Księga jest podzielona na jedenaście rozdziałów łącznie z epilogiem i prologiem (przypadek? nie sądzę). Zastanawiałam się, czy pan John napisał celowo taką, a nie inną ilość. No ale raczej się tego nie dowiem.
Autor przy niektórych rozdziałach dopisał, kto zainspirował go do stworzenia danego opowiadania.

Pierwszą opowieścią jest,, Śmierć bohatera". To właśnie tutaj dowiemy się całej prawdy o ostatnich chwilach rodziców Willa oraz o przysiędze Halta. Ta historia bardzo mi się podobała,choć musiałam zrobić krótką przerwę, ponieważ zebrało mi się na płacz. Na szczęście miałam pod ręką kota Tymoteusza. Najlepsze pocieszenie:)

Druga historia mówiła o wydarzeniach, które spotkały Gilana, podczas gdy Halt i Horace udali się na poszukiwania Willa. Gilan miał za zadanie zastąpić swojego byłego nauczyciela. W tej opowieści nie zabraknie "złych" bohaterów, których nasz młody przyjaciel będzie musiał złapać. Miło czytało się o losach młodego zwiadowcy, którego brakowało mi w wielu innych częściach.

 Jego osoba pojawia się również w piątym opowiadaniu pt.: ,,Kolacja dla pięciorga".
 Poznajemy tą historię oczami Jenny, która przygotowuje romantyczne danie dla swojego ukochanego, Gilana. Kolacja, miała być przeznaczona dla dwóch osób, ale pewne pechowe wydarzenia zniwelowały te zamiary. Można zobaczyć, co grozi, kiedy bardzo rozgniewa się kobietę:)
Oba opowiadania były ciekawe, ale nie pobiły pierwszego.


W reszcie opowiadań dominował Will.
 Byłam bardzo ciekawa ,,Wilka", ponieważ tam autor pokazał co dzieje się, z końmi zwiadowców, kiedy nie mają już tak wiele sił. I wiecie co, zawiodłam się. I to bardzo. Moim zdaniem było to najgorsze i najsłabsze z opowiadań. Miałam odczucie, że autor na siłę napisał takie szczęśliwe zakończenie. Jakby nikt nie mógł pogodzić się ze starością czy śmiercią. I tutaj minus.

Trochę zdziwiłam się czytając o Halcie i jego mentorze.
Myślałam, że po prostu  uciekł ze swojego kraju i gdzieś w Araluenie zaciągnął się do korpusu. (Jako królewicz, już miał doskonałą predyspozycję fizyczna, tak sądzę)
W tej historii, autor napisał również, jak zmieniły się zasady dotyczące Zwiadowców.

Były również rozdziały, w których pojawiali się starzy przyjaciele. Księżniczka Cassandra i jej narzyczony Horace, których niestety było mało. Alyss, której na szczęście autor poświęcił kilka zdań więcej, niż poprzedniej dwójce. A nawet była jedną z najważniejszych postaci w opowiadaniu ,,Wędrowcy", gdzie wraz z ukochanym szukała Ebony. (suczka Willa).

Na pewno osoby sięgające po tę książkę, muszą znać poprzednie części. Czytając ten tom, nie nudziłam się, ponieważ tak jak w każdej części, jest wiele akcji, humoru, piękny średniowieczny klimat, ukochani bohaterowie i jeszcze wiele innych rzeczy. W moim odczuciu ,,Zaginione historie" nie są tak dobre jak poprzednicy. Myślę, że książka zainteresuje swoją treścią każdego fana Zwiadowców.
Dziwiłam się epilogiem, który nie pasował mi do reszty. Nie lubię, kiedy w jednej z książek, występuje promowanie innej. A ,,Urywek" umocnił mnie w tym przekonaniu.

Wyzwania:
Czytam fantastykę
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
52 książki 2014
rekord 2014

P.S Jeżeli Doominisia  nie wyśle nam dzisiaj adresu, to wylosujemy jeszcze raz zwycięzce.