Uczta dla wron, część 2: Sieć spisków

Uczta dla wron, część 2: Sieć spisków - George R. R. Martin

 

tłumaczenie: Michał Jakuszewski

tytuł oryginału: A Feast for Crows

seria/cykl wydawniczy: Pieśń Lodu i Ognia tom 4.2

wydawnictwo: Zysk i S-ka

data wydania:

liczba stron: 528

Ocena: 8/10 

Opis wydawcy:

 Wojna pięciu królów zbliża się powoli do końca, a Lannisterowie i ich sojusznicy uważają się za zwycięzców. Jednakże nie wszystko w kraju idzie dobrze. Rozdarte wojną królestwo staje na progu pokoju tylko po to, by wkroczyć na ścieżkę wiodącą ku jeszcze straszliwszym zniszczeniom.
Po śmierci króla potwora, Joffreya, władzę w Królewskiej Przystani przejęła Cersei. Śmierć Robba Starka złamała kręgosłup buntowi północy, a rodzeństwo Młodego Wilka rozproszyło się po całym królestwie.
Jest jeszcze kilka inych osób mogących rościć sobie pretensje do Żelaznego Tronu, ale są one zbyt słabe lub przebywają za daleko, by mogły stanowić realne zagrożenie. Jak po każdym wielkim konflikcie, wkrótce zaczynają się też zbierać niedobitki, banici, renegaci i padlinożercy, którzy ogryzają kości poległych i łupią tych, którzy wkrótce również rozstaną się z życiem.
W Siedmiu Królestwach ludzkie wrony zgromadziły się na bankiet z popiołów…

Mój opis:

Do Westeros zima zbliża się wielkim krokami, a większości mieszkańców, szczególnie tym biedniejszym grozi głów przez brak jesiennych żniw, spowodowanych wojną. Bitwy sprzyjają dezerterom, którzy nie mają, gdzie wrócić i dołączają się do banitów. To niebezpieczeństwo czyha na wszystkich, niezależnie od pozycji społecznej. Teraz nawet droga oddalona dzień marszu od Bliźniaków jest zagrożeniem dla nieostrożnych. 

W Królewskiej Przystani królowa regentka czeka na głowę karła, którego oskarża o zamordowanie z zimną krwią swojego syna, a króla Siedmiu Królestw - Joffreya. Cersei wysyła swojego brata/byłego kochanka do Riverrun, żeby odzyskał zamek, a jednocześnie zszedł jej z oczu. Nawet jeśli udało jej się pozbyć jednej osoby wie, że z Tyrell'ami nie pójdzie jej tak łatwo.

Sam Jaimie cały czas rozmyśla o słowach Tyriona:

,,Pierdoliła się z Lancelem, Osmundem Kettleblackiem, a całkiem możliwe, że również z Księżycowym Chłopcem...".

i nie wie, czy powinie uwierzyć w to.

Tym czasem w Dorn księżniczka Arianne planuję spisek, który może doprowadzić do kolejnych krwawych bitew...

Zaczynając od okładki, uważam że oprawa ,,Uczty dla wron" jest znacznie gorsza od filmowych wersji poprzednich części.

 Będę  czekać, aż ekipa filmowa zacznie się brać za pracę nad szóstym sezonem i w księgarniach pojawią się inne okładki tej powieści.

 Na szczęście to, co kocham w całej tej serii nie zmieniło się, czyli fakt, że nawet jakby bardzo cichła nie potrafię przewidzieć, co się wydarzy. Ten fakt sprawia, że z wielką chęcią  sięgam po kolejne tomy. Na szczęście wreszcie dowiadujemy się coś więcej o Catelyn. Jej postać ciekawiła mnie od zakończenia trzeciego tomu ,,Gry o tron". Spodobała mi się przemiana Sansy, która u boku Littlefinger skubnęła troszeczkę jego osobowości i zmieniła się całkowicie. Z bojaźliwej, romantycznej i głupiutkiej Sansy Stark stała się mądrą, rozważną i przykładną Alayne.

Tak samo, jak i w ,,Uczcie dla wron, część 1 " napisałam, że w porównaniu do poprzednich części serii ten tom wypadł słabo. W książce nie pojawił się, ani jeden rozdział poświęcony Dany, Tyrion'owi oraz Jonu. Lecz na końcu tej części autor tłumaczy się, dlaczego nie pojawili się nasi ulubieni bohaterowie. W skrócie pisze, że napisał tyle stron, że musiał podzielić na dwie części (,,Ucztę dla wron i ,,Taniec ze smokami"), ale nie wiedział jak to zrobić. Ostatecznie zdecydował się, że połowa postaci opowie całą historię ze swojej perspektywy w jednym tomie, a druga połowa w drugim. Według mnie lepszym rozwiązaniem byłoby jednak wymieszanie bohaterów, ponieważ na pewno ten tom bardziej wszystkim by się spodobał. Lecz teraz, jak o tym myślę rozwiązanie, które wybrał pan Martin też ma swoje plusy. Mianowice w następnym tomie będzie dużo więcej rozdziałów dotyczących moich ulubionych postaci. 

Będę czekała na burzę, która (mam nadzieję) rozpęta się w następnym tomie po dłuugiej ciszy.

I choć może ta część jest najsłabsza uważam, że warto to przecierpieć i sięgnąć po ,,Taniec ze smokami".